W mojej parafii 3 lata temu do 1-szej Komunii przystępowało pona 100 dzieci. W tym roku 32 dzieci. UK, środkowa Anglia. Sporo Polaków wyjechało w ciągu tych paru lat, ale spadek mimo wszystko znaczący.

Dodam iż wśród ministrantów 80 procent to dziewczyny. Jeszcze kilka lat temu było odwrotnie.

Pierwsza Komunia to presja rodziny, z którą nie poradzi sobie nawet zatwardziały ateista. Po prostu musi być i basta. Ake jak to już się odbębni, to potem takiemu ateiście uchodzu płazem już wszystko. Tu się kłania problem katolickich małżeństw. Uważam, że duża część ludzi jest już tylko "kulturowymi" katolikami i tak jak przy Pierwszej Komunii tak i przy zawieraniu małżeństwa w Kościele jest presja rodziny.

Od 2017 wg rocznika GUS (starszych danych nie znam) w związek małżeńsku wstępuje tylko 1/3 ludzi. Reszta to "konkubinaty" i takie tam "chodzenie ze sobą". Jeśli dodamy do tego dane, że połowa małżeństw się rozpada, to wychodzi na to, że większość dzieci wychowuje się w rozbitych małżeństwach i luźnych związkach, a czasem i "ojciec nieznany". 

Skąd to się bierze? Nie wiem. Ale ksiądź może mieć rację, że winę za to ponosi ta tzw. "nowa ewangelizacja". Ona działa na duchowość ludzu tak, jak na kobuety działaja współczesne filmy o miłoścu, a zwłaszcza komedie romantyczne. One pokazują w takiej "lekkiej" i optymistycznej formie związki kompletnie odklejone od realiów. Ale dla kobiet forma jest na tyle atrakcyjna, że zaczyna wśród nich dominować takie "hobby", aby przeżyć toksycxny związek, cxyli taki jak w filmach. One oczywiście nie mówią wprost, że chcą takiego toksycznego związku, bo zakładają lub wierzą, że w takiej komedii romantycznej z happy endem jest dużo prawdy życiowej. No i dochodzi do wyboru przez nie mężczyzn o neurotycznej psychice, bo wierzą że swoim uczuciem przemienią takiego wybrańca w jogoś podobnego do bohatera filmowego. Zderzenie z rzeczywistością jest bolesne, ale trwa jakis czas, bo kobieta wierzy, że bedzie hak w filmie. Niestety w 95% nie jest. No i potem uraz do mężcztzn - ale nie reżyserów. 

Na podobnej zasadzie ludzie wypisuja dzieci z katechez i w ogole siebie z KK.

Trzeba przestać oglądać takie filmy, czyli przestać tak "po nowemu" ewangelizować.

Zgadzam się z rozpoznaniem że wielu katolików to katolicy kulturowi. Ale nie jestem pewna czy wina leży  całkowicie po stronie nowej ewangelizacji.  Myślę że nie doceniamy roli mediów, inżynierii społecznej, filmów. Plus dobrobyt. Prawie każdy w Polsce aspiruje do bycia nowoczesnym. A pojęcie nowoczesności poznają w mediach. 
Smutne to. Ale są też pozytywne wiadomości. 
Na pielgrzymkę w Piekarach Śląskich przybyło 36 tys więcej mężczyzn niż rok temu.  Statystyki pokazują że gdy ojciec się nawraca to z bardzo dużym prawdopodobieństwem nawraca się reszta rodziny. 

Ok. No fakt, że sama "nowa ewangelizacja" nie jest jedynym czynnikiem, ale akurat na ten czynnik hierarchia, w tym papież, ma wpływ, a na inne nie ma wpływu.

Re: Rafael3D

Jest ciężko z ministrantami. Jest to obśmiewane przez rówieśników. Dziewczyny chętnie się deklarują do posługiwania przy ołtarzu, bo są bardziej zdeterminowane, by być na 1 planie. Kiedys mi jeden biskup powiedział, że dopuszczenie dziewczat do bycia ninistrantkami to najlepszy sposób na pozbycie się chłopaków jako ministrantów. Siedzi to mocno we mnie i nie zgadzam się, nie proponuję, nie zachęcam dziewcząt. Mam jednak też przekonanie graniczące z pewnością, że ministantów byłoby nawet i u mnie we wsi masa, gdyby ich ojcowie po 1: chodzili regularnie do kościoła, po 2 - by sami w nim będąc, posługiwali przy ołtarzu, lub przynajmniej, by udzielali się zaangazowaniem na rzecz parafii. 

Re: OjciecDyrektor

Niewykluczone, że faktycznie w dużej nawet mierze, to wskutek presji rodziny rodzice decydują się na 1 Komunię dziecka. Ale myślę, że jeszcze dochodzą 2 czynniki: pierwszym jest pajdokracja panująca w wielu domach: dzieci wymuszają na rodzicach pewne sprawy. Po drugie natomiast, rodzice, będąc zeświecczałymi, nie umieją swojej postawy dziecku wytłumaczyć, bo często sami siebie nie rozumieją, dlaczego do świeckości dotarli. Nie umiejąc mu wytłumaczyć, idą w postawy przekłamane, bez przekonania, właśnie na zasadzie „odfajkowania”, co kończy się odroczonym wyrokiem – prędzej, czy później, dziecko „odpadnie” od tego, czego uczyło się w teorii. Wszak teoria bez praktyki to niewiele znaczące zapełnienie szarych komórek jakąś treścią, która z czasem zostanie wyparta przez inne treści.

Od lat przygotowuję narzeczonych do małżeństwa, i w moim odczuciu to może być w rzeczywistości tak, że na 100 procent ślubów zawieranych w danym roku, może co 3 faktycznie jest ważny. Ja już nie nagaduje nikomu, by ślub brał. Prędzej zachęcam do rekolekcji ewangelizacyjnych, by obudzić wiarę w narzeczonych. Ale to tak bokotematycznie do Pana wpisu. Co zaś do meritum – powiem, że jest fatalnie. Dzieci nieraz w rozmowach zdradzają, że rodzina jest niepełna – a więc właśnie konkubinaty, ojcowie nieznani, etc. Ale ten stan rzeczy sięga wyżej. Mamy małe WSD, więc obserwacja jest nieobiektywna, ale bardzo duży odsetek kleryków, coraz częściej tez księży, wywodzą się z rodzin poranionych podobnymi doświadczeniami, jak wspominane u dzieci.

Ewangelizacja jest proszę Pana potrzebna. Nowość Ewangelizacji nie polega na jakiej alternatywności. To byłby absurd. Nie ma zbawienia w innym Imieniu, jak tylko w Imieniu Jezus. A co za tym idzie, nie ma innej Ewangelii – i ewangelizacji, jak ta, którą objawił i nakazał nam Jezus, byśmy czynili uczniami wszystkie narody. Nowość polega na tym, że trzeba szukać nowych, aktualnych na stan możliwości ducha obecnego człowieka, metod jest przeprowadzania:

Zobaczy Pan na Veritatis Splendor nr 106

106. Ewangelizacja jest największym i najbardziej porywającym wyzwaniem, wobec którego Kościół staje od początku swego istnienia. Rzeczywistym źródłem tego wyzwania są nie tyle różne sytuacje społeczne i kulturowe, z jakimi styka się on w dziejach, ile nakaz Jezusa Chrystusa zmartwychwstałego, określający samą rację istnienia Kościoła: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16, 15).

Jednakże moment historyczny, który obecnie przeżywamy, a w każdym razie przeżywają go liczne narody, stanowi wielkie wezwanie do „nowej ewangelizacji”, to znaczy do głoszenia Ewangelii zawsze nowej i zawsze niosącej nowość; do ewangelizacji, która musi być prowadzona „z nową gorliwością, nowymi metodami i z zastosowaniem nowych środków wyrazu” 166,

Dechrystianizacja, dotykająca boleśnie całe narody i społeczności, w których niegdyś kwitła wiara i życie chrześcijańskie, nie tylko powoduje utratę wiary lub w jakiś sposób pozbawia ją znaczenia w życiu, ale nieuchronnie prowadzi też do rozkładu i zaniku zmysłu moralnego: do zatarcia się świadomości niepowtarzalnego charakteru moralności ewangelicznej, jak i usunięcia w cień fundamentalnych zasad i wartości etycznych. Rozpowszechnione dzisiaj szeroko tendencje subiektywistyczne, utylitarystyczne i relatywistyczne przedstawiane są nie tylko jako postawy pragmatyczne czy elementy obyczaju, ale jako postawy teoretycznie ugruntowane, domagające się pełnego uznania kulturowego i społecznego.

107. Ewangelizacja — a tym samym „nowa ewangelizacja” — jest również przepowiadaniem i propozycją określonej moralności. Sam Jezus, głosząc Królestwo Boże i swoją zbawczą miłość, wzywał do wiary i do nawrócenia (por. Mk 1, 15). Piotr natomiast, a wraz z nim inni Apostołowie, głosząc zmartwychwstanie Jezusa z Nazaretu, proponują nowy sposób życia — „drogę”, którą trzeba iść, aby być uczniem Zmartwychwstałego (por. Dz 2, 37-41; 3, 17-20).

/koniec cytatu/

Zatem problem w jakiejś mierze trwa w metodzie, w formie realizacji „nowej ewangelizacji”, która wg mnie nieraz bywa pozbawiona Jezusa Chrystusa. Pojawia się problem i jego skutki, które Kościół zna z działań misyjnych, szczególnie pośród ludów Azji: akomodacje misyjne.

Na podobnej zasadzie ludzie wypisują dzieci z katechez i w ogóle siebie z KK. One w pewnym momencie zostały zakazane. To między innymi za to bana dostał w swoim czasie A. DeMello, SJ.

Podstawowym i JEDYNYM zadaniem Kościoła jest Ewangelizacja. Natomiast obserwuje się, że my (mówię o sobie i swoim środowisku katolickim) zbyt wiele czasu poświęcamy sobie, za wiele czasu poświęcamy na „ja i moje”, umyka nam z pola widzenia Jezus.

Cenię sobie Pana diagnozę z tymi filmami. Czy mogę ją propagować, powołując się na Pana nick i na źródło jakim jest ta nasza tutaj dyskusja?

Oczywiście, że może ksiądź się powoływać. Jak najbardziej, bo my tu jawnie mowimy i nie ma czego ukrywać...:).

Te metody ewangelizacji mnie przerażają. Zamiast wyciszenia i skupienia się na Krzyżu jest szoł i zabawa. A do tego dochodzą jeszcze psychoanalizy w typie "zastanów się na ile kochasz Jezusa?" lub coś w ten deseń. To jest najlepsza droga do psycho-emocjonqlnego szantażu, który kończy się nienawiścią do Jezusa. Czyli że te metody to taka anty-ewangelizacja. 

Dzieci - wbrew pozorom - lubią jak się od nich eymaga czegoś, bo wtedy czują, że są traktowane serio. Ale jeśli dorosły, który wymaga sam nie przestrzega tych wymagań, to proces wychowania się załamuje i dziecko szuka innego autorytetu, mniej zakłamanego. I najczęściej - i na nieszczęście - są to hip-hopowcy, który swą wulgarnością i "prawdomównością" uwodzą nastolatków. Mogą oni nawet deklamować rzeczy prawdziwe, ale wulgarna forma dewastuje uczucia wyższe i zwyczajnie taki nastolatek nie jest w stanie wznieść się na wyższy poziom moralny z prostotą. Widzę to, rozmawiam czasem z tymi chłopakami i zauważam to śmierdzące błoto w ich wypowiedziach. Tęsknią za miłością, ale robią dosłownie wszystko, aby ona nie zagościła w ich sercach, bo to obciach, w sensie, że inni się będą z tego naśmiewać, szydzić. I tu jest problem - co zrobić, aby nastolatek spokojnie, z prostotą wytrzymał te szyderstwa rówieśników? Tu tkwi problem nieskuteczności ewangelizacji. Samo hasło "Jezus jest cool" wywołuje tylko zażenowanie. 

Gdybym był wychowawcą zacząłbym od nauczenia nastolatków, aby się nie bali. Aby się niczego nie bali. Bo strach we wszelkiej formie jest największą przeszkodą. Człowiek, ktory się nie boi może też wykorzystywac to do urąganiu Bogu, ale sam Bóg powiedział i to wiele razy - "Nie lękajcie się".

Tak więc trzeba nauczyć dziecko, aby się nie bało. Wtedy poradzi sobie z każdą presją.

Sądzę, że winowajcami są mężczyżni okresu po 89 roku, kiedy to wszyscy zostaliśmy wyrzuceni na wzburzone fale wolności, demokracji, kapitalizmu, liberalizmu. Utrata gruntu pod nogami, zwolnienia z pracy, rozpad znanego nam świata.

I na tych wzburzonych falach kobiety musiały sobie zacząć radzić, bo dzieci, bo dom. I nie znalazły oparcia, wsparcia ani w mężach, ani kościele, ani w państwie. Przeżyły kosztem utraty czegoś ważnego, stały się silne i często złe na świat, dzieci, mężczyzn. Córki tych kobiet już nie chciały być Matkami Półkami.

Koniec poświęceń, bo pokochasz, urodzisz dziecko, a on za chwilę znajdzie młodszą z jędrnym biustem.

Teraz to one są mężczyznami, ale czy są z tym szczęśliwe? Lwica potrzebuję lwa.

Lwica potrzebuje środków uspakajających...:)..

Nie zylem na Śląsku, wiec nie moge sie wypowiedziec.

Brak liderów może być wynikiem wychowywania chłopców przez samotne matki, brak wzorców mądrego, silnego ojca. Czyli rozbita rodzina, czasem pojawiający się tatuś zastępczy, przyjaciel Mamy. Raz wyszło, częściej nie. 

Wina Kościoła: skostniały, zamknięty, oczekujący heroicznych postaw w zmieniającym się dynamicznie świecie. Brak kapłanów - społeczników żyjących wśród ludzi. 

Ja wtedy tego nie rozumiałem - ale w tym potopie pojawił się przewodnik i lider, który zagarnął na swoją barkę te wszystkie kulawe kaczęta, które nowa rzeczywistość wyrzuciła za burtę.

Za czyjąś namową pojawiłem się w Mogile na takiej mszy na którą zjeżdżały się autokary z całej Polski i uciekłem przestraszony. Nigdy nie widziałem, tak wtedy myślałem, dzisiaj się tego wstydzę - tyle brzydoty, kiczu w jednym miejscu na raz.

Tym ratownikiem był ksiądz Rydzyk.

Tylko że moim zdaniem ks. Rydzyk jest już od jakiegos czasu mocno "apatulony" osobami świeckimi, które są bardzo zachowawcze i "ostrożne", czyli nie chcą kontynuować tego, co robi o. Rydzyk, ale chcą to zmienić. Radio Maryja mocno się zmieniło pod względem emitowanych treści publicystycznych.

(...) mężczyźni są bardziej szczerzy i skorzy do wyjaśniania sobie trudnych kwestii.

Bywało, że w WSD miał ktoś "sapy" do kogoś. Za moich czasów rozwiązywało sie to krótko i po męsku.... reset nadchodził momentalnie, bez domyślanek, koalicyjek, etc. Szast, prast i po temacie. :-)

Czy ksiądź się zetknął ze zjawiskiem bezpodstawnych donosów wiernych na kapłanów parafialnych? 

Oczywiście. Zresztą, i jedne i drugie, zasadne czy nie, z reguły ślą kobiety.

Kościół żeńsko-katolicki robi statystki. Jednak wyniki przynosi kościół rzymskokatolicki, posadowiony na antropologii biblijnej, która wyprowadza rodzaj ludzki od Adama i Ewy. Zastanawiam się, gdzie na przestzeni wieków, epok, pojawił się koń trojański i co nim było, że dziś mamy, to co mamy.

Kryzys męśkości,kryzys przywództwa.Właśnie przeczytałem "Fala krytyki po słowach papieża Franciszka. Watykan się tłumaczy
https://wydarzenia.interia.pl/zagranica/news-fala-krytyki-po-slowach-papieza-franciszka-watykan-sie-tluma,nId,7539200#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=chrome

Papież podobno użył zbyt dosadnego określenia dla dewiantów i teraz "watykan " przeprasza.Za co pytam się?Mój papież, namiestnik Chrystusa na ziemi ma prosto w oczy wygarnąć grzesznikom,że trwając w grzechu wołającym o pomstę do nieba skazują siebie na wieczne potępienie.Koniec.Kropka.Non possumus.

Ja cie nie mogie! Oprócz pokazu "świętego oburzenia" mediów mamy przy okazji info, że włoskie diecezje przyjmują kandydatów do kapłaństwa z opcji gejowskich.

Propagowanie homoseksualizmu w ogólności, a w szczególności w środowiskach z definicji budowanych na fundamencie Ewangelii nie jest stanem homoestazy w środowisku, lecz znacznym naruszeniem równowagi w nim. 

"Według doniesień, papież wezwał do ostrożności na tym froncie, mówiąc, że w seminariach jest za dużo frociaggine, włoskiego terminu slangowego luźno oznaczającego -pedały".Mój Boże za dużo frociaggine?

Tak to można mówić do dziecka -jesz za dużo słodyczy.Skłonności homoseksualne są nieusuwalną przeszkodą do święceń kapłańskich.

Zetknąłem się z przypadkiem takich donosów, wysyłanych przez lokalne Grupy Trzymające Władzę, zresztą starsze panie, które znalazły sobie nowego wroga. A po ostatniej Pierwszej Komunii mamy dwóch nowych ministrantów. I dzisiaj w czasie Mszy przed procesją zabrakło konsekrowanych Hostii, musiało przyjść o wiele więcej ludzi